Πολλοί από εμάς είναι εναντίον των διαδηλώσεων και των κινητοποιήσεων ειδικά τέτοια εποχή. Αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα, πρέπει λένε να βοηθήσουμε όλοι και να μην διαμαρτυρόμαστε. Και στο κάτω-κάτω καλά κάνουν και κόβουν τους μισθούς από τους δημοσίους υπαλλήλους, καλά κάνουν και ελευθερώνουν τα επαγγέλματα και όλοι αυτοί καλά θα κάνουν να κάθονται ήσυχα, λένε...
Επίσης λένε, ότι τώρα είναι η ευκαιρία να βάλουμε τάξη στο χάος που δημιουργήσαμε. Τι θέλει το ΚΚΕ και η αριστερά τις απεργίες; Τι θέλουν τέλος πάντων όλοι αυτοί; Θέλουν να καταστραφούμε;
Ένας άλλος "κύριος" λέει: "..μαζί τα φάγαμε!!"
Εγώ πάντως εκείνη την συνάντηση δεν την θυμάμαι, δεν πρέπει να τρώγαμε μαζί. Μάλλον τα έφαγε μόνος του όλα, για αυτό τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι έχει πάρει και λίγα κιλάκια.
Όλα αυτά ακούγονται και στα ΜΜΕ, αλλά και σε συζητήσεις μεταξύ των πολιτών αυτής της χώρας.
Εγώ πάλι θα σας γράψω μία ιστορία, που μπορεί να μην είναι αληθινή, αλλά μπορεί να γίνει και ... δεν ξέρω μπορεί να είναι τελικά.
" Μια φορά και ένα καιρό η τοπική δημοτική αρχή φέρνει νερό από το απέναντι, πλούσιο σε πανίδα και χλωρίδα βουνό. Ένα βουνό παράδεισος με πολλά νερά, ρυάκια και καταρράκτες. Ο αγωγός συνδέεται με μια πηγή (από τις δεκάδες που έχει) και φέρνει νερό στους κατοίκους της πόλης.
Αφού δαπάνησαν τα διπλάσια και τα τριπλάσια χρήματα σε προμηθευτές, κατασκευαστές και μίζες κατάφεραν επιτέλους να φέρουν το πολυπόθητο νερό. Το νερό είναι πολύ καλής ποιότητας και τηρεί όλες τις προδιαγραφές για πόση.
Τα χρόνια περάσανε και ο αγωγός που φέρνει το καλό νερό έχει παραμείνει ασυντήρητος. Λεφτά δεν υπάρχουν για να τον συντηρήσουν στο δήμο, αλλά και αυτά τα λίγα που έχουν απομείνει ξοδεύονται από εδώ και από εκεί σε έργα άνευ ουσίας. Απλώς οι υπεύθυνοι εφησυχάζονται στο ότι το νερό είναι πολύ καλό και δεν πρόκειται να στερέψει η πηγή ή το νερό να χαλάσει ποιοτικά.
Όμως ο αγωγός είναι τόσο παλιός που η ποιότητα του νερού στην έξοδό του υποβαθμίζεται, λόγω της διάβρωσης του. Οι άνθρωποι αρχίζουν και μουρμουρίζουν και λένε ότι το νερό έχει χάσει την ποιότητά του. Δεν είναι όπως παλιά. Σιγά-σιγά αρχίζουν και αγοράζουν και μεταλλικά νερά ικανοποιώντας έτσι την ανάγκη τους για πόση και αυτό με τον καιρό γίνεται συνήθεια και κοινή πρακτική από του πολίτες.
Ο δήμος όλο και χρεώνεται, όλο και βυθίζεται στα χρέη και στα δάνεια, αλλά και ο αγωγός όλο και παλιώνει. Το νερό χειροτερεύει από χρόνο σε χρόνο και δεν φτάνει μόνο αυτό, αρχίζουν και οι απώλειες στα κυβικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο δήμος, για να εξασφαλίσει την επάρκεια σε νερό, να αρχίζει να μπαλώνει όπου μπορεί τον αγωγό για να μειώσει τις απώλειες. Έτσι τα έξοδα αυξάνονται και αναγκάζονται να ανεβάσουν το τιμολόγιο.
Όμως τα μπαλώματα είναι μπαλώματα και ο αγωγός μοιάζει «χάρτινος». Εκεί που κλείνουν μία τρύπα ανοίγουν, λόγω πίεσης στο ευαίσθητο υλικό του διαβρωμένου αγωγού, άλλες δύο κοκ. Αυξάνουν και δεύτερη και τρίτη φορά το τιμολόγιο της ύδρευσης για να τα βγάλουν πέρα.
Οι πολίτες αρχίζουν και αντιδρούν. Από εκεί που μουρμούριζαν, αρχίζουν να γκρινιάζουν όλο και πιο πολύ.
Όμως οι αυξήσεις των τιμολογίων της κατανάλωσης νερού δεν είναι το παν, γιατί πλέον δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την απαιτούμενη ποσότητα νερού, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Έτσι λοιπόν αρχίζουν και βάζουν πρόστιμο κατανάλωσης πάνω από ορισμένα κυβικά και βγάζουν απαγορευτικά.
Απαγορεύεται να πλένεται τα αυτοκίνητά σας το καλοκαίρι. Απαγορεύεται να ποτίζεται τα λουλούδια σας όσοι έχετε αυλές. Απαγορεύεται να καταναλώνεται νερό πάνω από 60 κυβικά σε μία τριμελή οικογένεια. Φυσικά όλα αυτά τα απαγορεύεται οδηγούσαν σε τσουχτερά πρόστιμα τα οποία πήγαιναν στον δήμο και από εκεί….κάπου πηγαίνανε κανείς δεν ξέρει. Πάντως ένα μέρος των χρημάτων πήγαινε σε μπαλώματα. Οι τρύπες αυξάνονταν, το νερό μειωνόταν και οι πολίτες εξαγριώνονταν.
Ώσπου μια μέρα, κάποιοι πολίτες που μένανε στα υψηλότερα μέρη της πόλης και σε πολυκατοικίες δεν είχαν επαρκή πίεση νερού με αποτέλεσμα οι βρύσες τους να μην έχουν σταγόνα. Οι υπόλοιποι πολίτες είχαν μία μικρή ποσότητα, όχι για πόση βέβαια, αλλά τουλάχιστον δύο σταγόνες είχαν για να πλύνουν κανένα πιάτο.
Οι πολίτες που δεν είχαν νερό, αποφάσισαν να κινητοποιηθούν και να διαμαρτυρηθούν πηγαίνοντας έξω από το δημαρχείο, παρακωλύοντας τις συγκοινωνίες και τις δημοτικές αρχές να κάνουν την δουλειά τους (τα μπαλώματα δηλαδή). Δεν θα φεύγανε εάν ο δήμος δεν τους εγγυόταν ότι θα έχουν αρκετό και καλό νερό. Και δεν φύγανε. Περιφρουρήσανε την Δημαρχία και τα δημοτικά αυτοκίνητα και δεν το κουνούσαν ρούπι, εάν δεν τους έδιναν νερό και δεν τους εξασφάλιζαν επαρκή ποσότητα, αλλά και ποιότητα.
Αυτή η απεργία όμως εμπόδιζε την δημοτική υπηρεσία να κάνει τα γνωστά της μπαλώματα, με αποτέλεσμα ο αγωγός να χάνει ολοένα νερό και να αρχίζουν και οι υπόλοιποι πολίτες να έχουν πρόβλημα.
Αρχίζουν λοιπόν να διαμαρτύρονται και οι υπόλοιποι πολίτες και να δυσανασχετούν με τους πρώτους, που πήγαν και κλείσανε την Δημαρχία, που πια δεν μπορούσε να επισκευάσει των αγωγό.
«Εξαιτίας σας δεν έχουμε νερό!!!»
«Βρήκατε τη ώρα και την στιγμή να διαμαρτυρηθείτε, τώρα που τα πράγματα είναι δύσκολα και το νερό όλο και λιγοστεύει!!!»
«Ντροπή σας, δεν σκέφτεστε τους άλλους πολίτες της πόλης αυτής»
«Τι τις θέλετε τις κινητοποιήσεις; Περιμένετε μέχρι να επισκευάσουν τον αγωγό και μετά διαμαρτύρεστε!!»
Αυτά εν’ ολίγοις λέγανε τα τοπικά ΜΜΕ και οι «υγιείς» σκεπτόμενοι πολίτες, για τους συμπολίτες τους.
Ώσπου μια μέρα ο αγωγός κατέρρευσε και το νερό που ήταν τόσο πολύ άρχισε να ρέει από το βουνό σαν χείμαρρος, όπου έπνιξε όλη την πόλη.»
Αυτή είναι η ιστορία μου. Αλλά για να καταλάβετε καλύτερα θα σας πάω πιο πέρα και θα σας κάνω την ερώτηση:
Εάν οι πολίτες αυτοί δεν διαμαρτύρονταν και υπόμεναν ιώβεια από την δημοτική αρχή να κάνει κάτι, εσείς τι νομίζεται ότι θα γινότανε;
Πάντως εάν αγόραζαν καινούργιο αγωγό το σίγουρο είναι ότι το κόστος του θα το μεταφέρανε στους πολίτες πάλι, οι οποίοι είναι αυτοί που στο κάτω-κάτω δεν έχουν καμία ευθύνη.
Ποιος όμως πρέπει πραγματικά να τιμωρηθεί και ποιος είναι πραγματικά υπεύθυνος για αυτή την κατάντια; θα πρέπει πάντα αδιαμαρτύρητα να επωμιζόμαστε το κόστος εις το όνομα της κοινωνικής ειρήνης, που την διαταράσσει το ανύπαρκτο και ανίκανο κράτος; Ή θα πρέπει μια ζωή να λέμε, έλα μωρέ τώρα βρήκε ώρα να διαμαρτυρηθεί ή τάδε και η δείνα τάξη;
Για να είμαι ή να γίνω φιλήσυχος πολίτης θα πρέπει να είναι ή να γίνει και το κράτος φιλήσυχο. Να είναι φίλος μου και όχι αντίπαλος.
Στην Ευρώπη το κράτος είναι φίλος με τον πολίτη, επομένως και οι πολίτες διαμαρτύρονται σπάνια και σπάνια απεργούν, γιατί όπως εσείς λέτε "Υπάρχει κράτος εκεί, δεν είναι ξέφραγο αμπέλι"
Στην Ελλάδα όμως, τι περιμένετε δηλαδή να είμαστε ή να γίνουμε;
Μπεεεεε (μετάφραση: ευχαριστώ)
ΑΧ ΡΕ ΔΗΜΗΤΡΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΓΑΝΕ ΛΙΓΟ ΤΑ ΚΟΠΡΟΛΑΜΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΒΑΘΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΧΕΣΜΕΝΟ.