"Οι Ύστατες Επιλογές Αντίστασης της Εξουσίας. Κεμάλ ή (και) Γουδί;"
1. Τι είναι το κοινωνικό set point.
Για αυτό το set point μιλάω. Είναι η αίσθηση της αρμονίας και της ισορροπίας σε μία κοινωνία. Εάν εννοείς ως σημείο ισορροπίας αυτό προ κρίσης, θα σου έλεγα ότι εγώ δεν θέλω να γυρίσω στο σημείο προ κρίσης, αλλά σε κάτι πιο ανθρώπινο. Κάτι που οι ανθρώπινες αξίες θα είναι πάνω από το κυνήγι του χρήματος. Και πίστεψέ με οι εποχές αυτές υπήρχαν (δες παλιότερη ανάρτηση μου: http://roscovnicoff.blogspot.com/2010/06/blog-post_17.html#more), αλλά θα τις ήθελα λιγάκι διαφοροποιημένες. Περισσότερο δημοκρατικές και με την επιστήμη του σήμερα. Πιστεύω πως μπορούμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο και δεν είναι καθόλου ουτοπία. Το σκεπτικό να εργάζομαι λίγο (ανθρώπινα με λιγότερο άγχος, αν το θες για να μην χαρακτηριστώ θιασώτης της τεμπελιάς-αν και η δουλειά για μένα δεν είναι ο στόχος για τον οποίο ήρθαμε στη ζωή-πιο ποιοτικά), να κερδίζω λίγα, να έχω λίγα έξοδα και να περνάω μία ζωή με περισσότερη κοινωνικότητα και δημιουργικότητα είναι πάρα πολύ κοντά.
Άλλωστε ο προβληματισμός μας τα τελευταία χρόνια ήταν η αποξένωση των ανθρώπων και ή έλλειψη δημιουργικότητας. Όλα έτοιμα, σε αφθονία και μόνοι μας να προσπαθούμε να τα ευχαριστηθούμε. Και τι να ευχαριστηθούμε δηλαδή; Αφού δουλεύουμε περισσότερο και ο χρόνος να τα ευχαριστηθούμε γίνεται μικρός αλλά συνάμα και πολύ έντονος. Έτσι σκεφτήκαμε το όλα σε ένα. Τα μεγάλα τα μικρύναμε και τα βάλαμε όλα μαζί, οπότε κερδίσαμε λίγο χρόνο ακόμη, μήπως και καταφέρουμε να ευχαριστηθούμε λίγο ελεύθερη και πραγματική ζωή.
Αυτά όλα ήταν τα αποτελέσματα του άκρατου καταναλωτισμού. Και στο κάτω-κάτω τι είναι η κρίση; Δεν είναι το ξεσκέπασμα του ψέματος; Δεν είναι η φούσκα που σκάει; Δεν είναι αυτός ο μη φυσιολογικός τρόπος ζωής μας; Ε λοιπόν αυτό δεν θέλουμε; Αυτό δεν επιζητούσαμε τόσα χρόνια; Αυτό δεν ελπίζαμε; Αυτό δεν είναι και ήταν το ποθούμενο μας; Ας μην κρυβόμαστε. Δεν έχω ονειρευτεί την ζωή μου να είμαι συνεχώς σε ένα γραφείο με μία 25 ήμερη κανονική άδεια που δικαιούμαι , να περιμένω από τις 365 μέρες του χρόνου τις 10 ημέρες του καλοκαιριού για να νιώσω άνθρωπος ξένοιαστος.
Έχω ονειρευτεί όμως τον εαυτό μου να δημιουργεί χωρίς άγχος, χωρίς να τρέχει να προλάβει προθεσμίες και χρονοδιαγράμματα που λήγουν και άμα λήξουν θα έρθει το τέλος του μικρού μας κόσμου, χωρίς να έχει κάποιον να του λέει τι είναι σωστό και τι όχι, χωρίς να συμβιβάζεται με τις ανούσιες λεπτομέρειες και τις γραφειοκρατικές και μανατζαρέϊκες διαδικασίες, χωρίς τον φόβο να πω όχι ή ναι σε πράγματα που δεν πιστεύω και άλλα πολλά…για να πετύχω τι;
10 μέρες «δωρεάν» καλοκαιρινές διακοπές στην Σαντορίνη.
2. Άλλο τι θα θέλαμε να πιστέψουμε ότι θα συμβεί και άλλο τι θα συμβεί πραγματικά.
Δυστυχώς, για να περάσεις στην Αναγέννηση πρέπει πρώτα να περάσεις από τον Μεσαίωνα ή αλλιώς αν δεν σταυρωθείς δεν ανασταίνεσαι. Αυτό που θα συμβεί, αν και δεν θα το θέλαμε, θα γίνει με αίμα, δάκρυ και ιδρώτα. Έτσι είναι τα πράγματα. Και λογικά να το πάρεις, όταν ο άλλος πεινάει δεν θα κοιτάξει με τα λεφτά που έχει να αγοράσει ένα βιβλίο ή να πάει στο θέατρο ή σε μία έκθεση ζωγραφικής, αλλά θα πάει να αγοράσει π.χ. μία μπριζόλα. Τα βασικά ένστικτα υπερισχύουν Όταν ο άλλος εξαθλιωθεί, δεν έχει δουλειά και χρήματα, τι θα κοιτάξει; Θα περιμένει 2 χρόνια πότε θα γίνουν εκλογές; Θα είναι ευγενικός και θα πει:
Εξαθλιωμένος: "Συγγνώμη που σας ενοχλώ κύριε, μήπως θα μπορούσατε να φύγετε λιγάκι από την καρέκλα σας, και να έρθει κάποιος άλλος μήπως και αλλάξει η ζωή μου; Συγγνώμη και πάλι ε!"
Και ο έχων την εξουσία πάντα ευγενικός με το σεις και με το σας:
"Τι είναι αυτά που λες! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, πρέπει να περιμένεις την σειρά σου. Θα έρθουν οι εκλογές και τότε θα επιλέξεις. Ορίστε μας! Δεν θα πατάξουμε το σύνταγμα ΜΑΣ για να κάνουμε το δικό σου χατίρι! Και στο κάτω-κάτω ποιος είσαι εσύ που θα ανατρέψεις τους θεσμούς ΜΑΣ; Μόνο στον λαό οφείλω να δίνω λόγο, όχι σε σένα"
Εξαθλιωμένος: "Μα κύριε! Εγώ είμαι ο λαός το ξεχάσατε;"
Ο έχων την εξουσία: "Δεν είσαι αντιπροσωπευτικό δείγμα. Ο λαός ξέρει πιο είναι το σωστό και έχει κρίση. Ο λαός αγαπάει την δημοκρατία και θα παλέψει για αυτή. Άλλωστε το έχει και το σύνταγμά ΜΑΣ. Το άρθρο 120 του συντάγματος."
Εξαθλιωμένος: "και τι λέει αυτό το άρθρο;"
Ο έχων την εξουσία: "Καλά ρε! Άσχετε για να μη σου πω καμία βαριά κουβέντα, λες ότι είσαι και ο λαός… Λέει ότι αν κάποιος προσπαθήσει να πάρει την εξουσία ΜΑΣ, ο λαός θα τρέξει, θα βγει στο δρόμο και θα μας σώσει. Ο κυρίαρχος ΛΑΟΣ ΜΑΣ θα μας επαναφέρει και θα έρθει πάλι η δημοκρατία"
Εξαθλιωμένος: "Μάλιστα κύριε και συγγνώμη αν σας αναστάτωσα. Εγώ μία πρόταση έκανα. Μην εξάπτεστε και μας βάλετε και άλλα μέτρα."
Ο έχων την εξουσία: "Έτσι μου κάνετε μερικοί-μερικοί και σας βάζω κανένα χαρατσάκι και με λέτε και κακό. Αντί να με ευχαριστείτε που εγώ διαχειρίζομαι τόσα δύσκολα πράγματα και από πάνω πρέπει να διαφυλάσσω και την δημοκρατία ΜΑΣ από κάποιους σαν και εσένα."
Είναι αστείο το παραπάνω κειμενάκι, αλλά δεν νομίζω ότι απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Πως νομίζεις μας βλέπουνε όλοι αυτοί που είναι στην εξουσία και στα κόμματα. Κάθε μέρα μιλάνε για τον κυρίαρχο λαό και ότι είναι υπηρέτες του και κόπτονται για αυτόν και από την άλλη...πως γίνεται οι υπηρέτες να χαρατσώνουν το αφεντικό τους και να τον κλέβουν δεν το έχω καταλάβει.
3. Τι θα γίνει μετά από την βίαιη δράση.
Η ανακούφιση ή λύτρωση θα είναι σε στυλ Γουδίου ή σε στυλ Κεμάλ; Δηλαδή για να γίνω πιο κατανοητός. Ο παλιός πολιτικός κόσμος θα προσπαθήσει να επανέλθει στα καινούργια ντυμένος τιμωρώντας κάποιους παραδειγματικά για την λύτρωση των εξοργισμένων συνειδήσεων ή θα προσπαθήσει να αφήσει να εξαθλιωθεί και άλλο ο πληθυσμός, επικαλούμενος το χρέος και τα μέτρα, ώστε να μην έχει πια κουράγιο και δύναμη να αντισταθεί; Και τα δύο είναι ένα επικίνδυνο πισωγύρισμα.
4. Πόσα είναι τα λαμόγια;
-Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες (μύθος: δουλεύουν πιο πολύ από όλους τους Ευρωπαίους και έχουν την μικρότερη εργασιακή άδεια).
-Οι Έλληνες είναι λαμόγια και απατεώνες (ψέματα: Τι να πουν και οι Γερμανικές Πολυεθνικές που έχουν βυθίσει όλο τον πλανήτη στην απάτη. Ζήμενς, ΒΜW, Γερμανικές Τηλεπικοινωνίες).
-Οι Έλληνες δεν πληρώνουν τους φόρους τους (άλλη μαλακία και αυτή. Δες ποιες εφορίες είναι πρώτες σε υστέρηση εσόδων. Μήπως Γαλάτσι, Ψυχικό, ΦΑΒΕ Αθηνών που είναι όλες οι πολυεθνικές επιχειρήσεις; Είναι αυτοί όλοι οι Έλληνες;)
-Οι Έλληνες είναι κλέφτες, ψεύτες, απατεώνες και όλα τα κακά τα έχουν πάνω τους. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για αυτό ή να το πω λίγο διαφορετικά. Αν ήμουν Γερμανός ή Αμερικανός ή Άγγλος θα ντρεπόμουν περισσότερο που έχω αιματοκυλίσει τον πλανήτη. Τουλάχιστον εγώ δεν είμαι δολοφόνος. Εμείς κάνουμε την αυτοκριτική μας και πολύ αυστηρά μάλιστα. Αυτοί οι λαοί την έχουν κάνει άραγε;
Λέει λοιπόν ο επιστήμονας ή οι επιστήμονες στο μυαλό τους ή μπορεί και φωναχτά. Δεν θα μου έκανε εντύπωση:
"Χα! Μάλιστα. Πόσοι είναι οι μικρομεσαίοι; Το 80% του πληθυσμού περίπου. ΤΟ ΟΓΔΟΟΟΝΤΑ; Όπα βρήκα την λύση. Ποιος είμαι ρε συ! Πσσσ! Για αυτό άλλωστε με ψηφίσαν και ο αρχηγός μας, με έβαλε στο υπουργείο οικονομικών. Έχω μυαλό. Άρα, αφού είναι το 80% είναι πολλοί αυτοί. Πως δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν; Αφού είναι οι περισσότεροι θα έχω περισσότερα έσοδα. Έτσι, έτσι. Αυτή είναι η λύση. Θα βάλω φόρους σε όλους αυτούς και θα κάνω τον προϋπολογισμό μας πλεονασματικό. Κι εγώ τόση ώρα που ψάχνω σε μετρημένες περιπτώσεις. Εκκλησία...αυτή είναι μόνο μία τι θα μου δώσει; Πολυεθνικές. Σιγά το ωά. Πόσες είναι; 100, 200, 2000; Εδώ μιλάμε για εκατομμύρια!!!"
Και πάλι θα πω ότι δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Είμαι σίγουρος τουλάχιστον, ότι οι άνθρωποι αυτοί που μας κυβερνάνε είναι εντελώς απλοϊκοί στις σκέψεις τους και στις πράξεις τους.
Όλο το εισόδημα το κατέχουν οι μεσαίοι και οι μικροί. Για τους μεγάλους ούτε λόγος. Για αυτό έχουνε και υστέρηση εσόδων, γιατί έχασαν τα πραγματικά έσοδα. Το 80% του πλούτου το κατέχει το 20% του πληθυσμού (δες παλιότερη ανάρτηση μου: http://roscovnicoff.blogspot.com/2011/02/pareto.html).
Όσο και αν προσπαθούν αυτοί οι ανεπάγγελτοι πολιτευτές δεν θα μπορέσουν να μαζέψουν τα έσοδα που λένε, γιατί αυτά είναι μετρημένα κουκιά. Σε 1 χρόνο το πολύ θα στερέψει όλη η μεσαία και μικρή τάξη και οι πλούσιοι θα αλωνίζουν. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τα παραπάνω οδηγούμαστε εκ' των πραγμάτων σε κατάσταση συγκοινωνούντων δοχείων.
Δηλαδή σε κατάσταση βίαιης επαναφοράς του set point της κοινωνίας.
Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εξαθλιωμένος –ευγενικός ή μη- (πιθανότατα μέλος της πάλαι ποτέ κραταίας μεσαίας τάξης) υπήρξε δυνατός και πριν εξαθλιωθεί και απαξιωθεί, είχε την δυνατότητα –αριθμητική τουλάχιστον- να ανεβοκατεβάσει κυβερνήσεις, να αλλάξει ή/και να επιβάλλει πολιτικές. Τις ευκαιρίες που είχε η μικρομεσαία τάξη είτε δεν τις άρπαξε ή τις αξιοποίησε με λογικές πλιάτσικου και ρεβανσισμού του στυλ: «τώρα είναι η σειρά μας να φάμε και να βολευτούμε».
Έτσι λοιπόν οι νεο-βολεμένοι αθροίζονταν κάθε φορά στους ήδη βολεμένους, ενώ οι υπόλοιποι υπέμεναν «καρτερικά» την σειρά τους εντός ή εκτός προθαλάμων πολιτικών γραφείων.
Και τώρα που το πολιτικό σύστημα παραβίασε ένα άλλο set point αυτό της υπόσχεσης ή της προοπτικής του βολέματος, οι εξαθλιωμένοι (εγχώριοι και εισαγόμενοι) βρήκαν απρόσμενους συμμάχους τους «εξαπατημένους» που μαζί με τους «όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη» στάνταρ αγανακτισμένους αποτέλεσαν ένα εκρηκτικό μίγμα.
Επειδή, δεν αποδέχομαι την χειροδικία ως μέσο αποδοκιμασίας -ειδικά ως μέλος όχλου (πάντοτε ήμουν οπαδός του ένας προς έναν) και έχοντας συνείδηση της ελάχιστης προσωπικής ευθύνης που ανέφερα και στο προηγούμενο σχόλιο μου- θα επαναλάβω ότι δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που διεκδικούν ηγετικό ρόλο μεταξύ των αγανακτισμένων και καπελώνουν τα πραγματικά τους προβλήματα και συνθήματα, και οι οποίοι δεν καίγονται να ξαναρθεί η Αναγέννηση.
Για παράδειγμα το υβριστικό σύνθημα που κυριαρχεί περί καψίματος της Βουλής πιστεύεις ότι δεν θα γινόταν πράξη αν έσπαγε ο αστυνομικός κλοιός;
Εσύ θα δεχόσουν να συνδεθεί η αγανάκτησή σου με το κάψιμο του Κοινοβουλίου;
Αν όχι, θα μπορούσες να το σταματήσεις ή θα το έβαζες στις «παράπλευρες απώλειες»;
Επί της ουσίας, το κτίριο είναι το πρόβλημα ή οι ένοικοί του και μάλιστα συλήβδην όλοι και στον ίδιο βαθμό; Να γιατί εγώ μιλούσα για ένα άλλο «Γουδί» που πρέπει να αποτραπεί.
Αλλά ακόμη και έτσι τα αντανακλαστικά μας είναι λίγο καθυστερημένα και για λάθος λόγους. Και εξηγούμαι: γνωρίζεις πάνω-κάτω την πολιτική μου τοποθέτηση, αλλά το εύκολο είναι να λες ΟΧΙ, το δύσκολο είναι να προτείνεις άμεση εναλλακτική και βιώσιμη λύση. Εύκολο αλλά και αντιδημοκρατικό είναι να λες φταίνε όλοι, το δύσκολο, το δίκαιο και βαθιά δημοκρατικό είναι να διακρίνεις τον ένοχο.
Το εύκολο είναι να ακολουθείς τους πολλούς, το δύσκολο είναι να πας κόντρα ή τουλάχιστον να κάνεις ότι μπορείς για να μην γίνει όχλος και κυρίως να μην χρειαστεί αίμα. Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά το «αναπόφευκτο» της αιματοχυσίας, διότι αν άνθρωποι σαν εμάς που έχουμε κάτι να χάσουμε (και δεν εννοώ μόνο το χρήμα) το θεωρούν ως τέτοιο τότε υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν κάτι να χάσουν ή ίσως και να χάσουν αν δεν γίνει έτσι που θα το επιδιώξουν.
Η ανακούφιση δε που θα επέλθει ελπίζω να μην είναι ανάλογη αυτής που ακολούθησε το τέλος της
Κατοχής, γιατί τότε οι Έλληνες θεώρησαν λίγο το αίμα που χύθηκε και φρόντισαν να το συμπληρώσουν με «ανόθευτο» ελληνικό. Και σου επαναλαμβάνω ότι η σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας και ο διεθνής περίγυρος (μην γελάς) με προβληματίζουν ακόμη περισσότερο.
Απαντώντας επίσης στο παράδειγμα της μπριζόλας και του βιβλίου θα έλεγα το γνωστό: «καλύτερο από το να δώσεις σε κάποιον τροφή είναι να του μάθεις πώς να την βρίσκει».
Τέλος, επειδή πιστεύω ότι ο εξαθλιωμένος αλλά και όλοι μας, ας ρίχναμε το γιαούρτι μας τα προηγούμενα χρόνια –που μας περίσσευε κιόλας- όταν είμασταν πέντε μέτρα από το γκρεμό και όχι τώρα που πέφτουμε μέσα, θα με ενδιέφερε πραγματικά η άποψή σου για τα εξής :
1) Θέλεις το ίδιο set point ή πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξει και αυτό και προς πια κατεύθυνση ;
2) Τι μπορεί να γίνει αν η κατάσταση βγει εκτός ελέγχου;
3) Με δεδομένη την ανεπάρκεια της πλειοψηφίας του πολιτικού δυναμικού, ποιος πιστεύεις ότι μπορεί ηγηθεί της νέας προσπάθειας;
4) Μήπως πρέπει να βρεθεί μια απάντηση στα προηγούμενα ερωτήματα από τους λογικά σκεπτόμενους αγανακτισμένους πριν αναμιχθούν με τους υπόλοιπους που προανέφερα;
Όλα αυτά τα ερωτήματα, καθώς και τους προβληματισμούς που θέτεις τα έχω απαντήσει μέσα από το ιστολόγιο μου. Σε παλιότερες αναρτήσεις έχω γράψει και πως θα ήθελα να είναι τα πράγματα, πως είναι και πως, κατά την δική μου ταπεινή διαίσθηση, θα γίνουν. Πάντοτε όμως προσπαθώντας να δω τα πράγματα, όσο είναι αυτό δυνατό για τον εαυτό μου, αντικειμενικά και πάντα με την χρήση της λογικής σκέψης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν, ποια μαζική επανάσταση, δηλαδή με σύσσωμο όλο τον λαό (οι πολλοί, που αναφέρεις κι εσύ), ξέρεις από την ιστορία που διδάχθηκες από το σχολείο που δεν έπρεπε να γίνει. Που δεν της δόθηκε δίκιο. Που τα αιτήματα της δεν ήταν ανθρώπινα και που δεν ξεκίνησε από την εξαθλίωση και την πείνα. Εγώ δεν ξέρω καμία και δεν μου έρχεται καμία στο μυαλό αυτή τη στιγμή. Μην ξεχνάς ότι πάντα υπήρχαν κάποιοι που ήταν εναντίον της και προσπάθησαν να την καταπνίξουν με αίμα εις το όνομα της τάξεως. Αυτοί οι κάποιοι ήταν πάντα οι της εξουσίας. Και πως γίνεται ρε παιδάκι μου πάντα, αυτοί της εξουσίας να τυχαίνει να φορολογούν αλύπητα τους πολλούς; Τυχαίο;
Ερώτηση 1: Αν βρεις κάποια επανάσταση, σε παρακαλώ να μου την πεις και να μου την αιτιολογήσεις με επιχειρήματα, ότι ο λαός που ξεσηκώθηκε μαζικά δεν είχε δίκιο.
Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι οι μαζικές επαναστάσεις έχουν ηθικά ερείσματα, δηλαδή ψωμί-παιδεία-ελευθερία (η ελευθερία όχι μόνο η σωματική, αλλά και η ψυχική. Το να ζεις ανθρώπινα)-υγεία κλπ, τότε σε πληροφορώ ότι πλησιάζουμε.
Και επειδή με προκαλείς θα σου μιλήσω με νούμερα.
Για παράδειγμα το 5000 ευρώ αφορολόγητο, που σημαίνει ότι ο πατέρας μου, ως συνταξιούχος με την σύνταξη των 700 ευρώ και κάτω (και αυτοί που έχουν μισθό και 500 και 400 ευρώ) θα φορολογούνται + πετρέλαιο θέρμανσης (για την κεντρική Ελλάδα θα χρειαστείς περίπου 2000 tn , δηλ. με 1,6 ευρώ το λίτρο 3200 ευρώ τους 6 μήνες. Στην Β. Ελλάδα χρειάζονται 3000 tn). Τουτέστιν τις κρύες νύχτες του χειμώνα θα θέλεις μόνο για θέρμανση 500 περίπου ευρώ/μήνα. Εγώ σου λέω 400 ευρώ το μήνα. Σου μένουν και 300 ευρώ για να ζήσεις. Πολλά λεφτά!! Να μην σου πω για τους 700.000 ανέργους δηλωμένους ( έχουμε και τους αδήλωτους) πριν ακόμη να προστεθούν οι έφεδροι δημόσιοι υπάλληλοι.
Ερώτηση 2: Αυτοί που παίρνουν 700 ευρώ και κάτω είναι περισσότεροι ή λιγότεροι; Είναι οι πολλοί ή οι λίγοι;
Ερώτηση 3: Γιατί φορολογούνται οι παραπάνω; Γιατί θα πρέπει να ξεπαγιάσουν; Και δεν εννοώ τους συνταξιούχους μόνο, αλλά και όσους δουλεύουν με 700, 800 και 1000 ευρώ (σιγά το μεγάλο ποσό για μισθό). Μπορείς να μου απαντήσεις ειλικρινά σε αυτό το απλό ερώτημα;
Όταν μου απαντήσεις σε αυτά τα 3 ερωτήματα, θα σου προβλέψω το μέλλον για τους επόμενους 3 μήνες δωρεάν και θα σου απαντήσω και στα ερωτήματα και τους προβληματισμούς που θέτεις.
Υ.Γ
Εάν μου απαντήσεις απλοϊκά τότε θα σου δώσω την εξής απλοϊκή λύση για το χρέος.
Εγώ λέω αντί να απολύσουμε 30.000 και 50.000 δημόσιους υπαλλήλους, να απολυθούν οι 650.000 και να μείνουν οι 50.000. Αυτό σημαίνει ότι εάν τους 650.000 τους πλήρωνες χονδρικά με 1000 ευρώ/μήνα επί 14 μισθούς…650.000 Χ 1000 Χ 14 = 9,1 δις μείον. Άρα εάν ο προϋπολογισμός της χώρας είναι -2 δις (αυτός ήταν πάντα. -2 δις τον χρόνο. Για 10 χρόνια έχουμε μόνο 20 δις χρέος. Σκέψου τι πληρώνουμε αυτή τη στιγμή), τότε έχουμε 7,1 δις πλεόνασμα και σωνόμαστε σαν έθνος.
Ευχαριστώ
Ο ΥΠΟΙΚ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 1
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ότι αφορά τις επαναστάσεις, θα σου έλεγα ότι Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία το 1917 και η Μαοϊκή επανάσταση στην Κίνα, δεν δικαιολόγησαν -εκ του αποτελέσματος- τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησαν. Όχι μόνο δεν περιόρισαν αλλά νομιμοποίησαν καθεστωτικά την εξαθλίωση, ενώ τα δεκάδες εκατομμύρια ΟΜΟΕΘΝΩΝ -το τονίζω- θυμάτων επιβεβαιώνουν ότι τα πράγματα είναι εύκολο να εξελιχθούν σε τραγωδία. Αυτοί δε που ηγήθηκαν των εξαθλιωμένων μαζών κατέχουν περίοπτη θέση στην λίστα των πιο αιμοσταγών λαϊκών ηγετών. Και να πεις ότι το αίμα που έρευσε άφθονο δεν πήγε χαμένο πάει καλά. Τι επακολούθησε; ανακούφιση ή φόβος, δικαιοσύνη ή ρεβανσισμός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 2-3
Δεν διαφωνώ στον αν υπάρχει ή όχι αδικία, εξαθλίωση,ανισότητα και ότι άλλο αναφέρεις. Διαφωνώ στην μοναδικότητα και την σιγουριά της επιτυχίας της επαναστατικής συνταγής. Και σε ξαναρωτώ:
Πότε ως λαός κάναμε λαϊκές επαναστάσεις με επιτυχία για να κάνουμε και τώρα. Ακόμα και στις εθνικοαπελευθερωτικές επαναστάσεις βγάζαμε τα μάτια μας.
Δηλαδή για να καταλάβω, μια επιτυχημένη επανάσταση κατά την γνώμη σου θα έκανε τι, ανακατανομή πλούτου (ελπίζω όχι όπως σε Κίνα, Ρωσία), θα διέγραφε το χρέος βάζοντάς μας σε εθνικό άρθρο 44, θα μας άλλαζε εθνικό όνομα και σύμβολα(αυτό δεν είναι και τόσο απίθανο όσο ακούγεται-κάποιοι το παλεύουν)και θα αναβαπτιζόμασταν;
Γιατί εγώ επιμένω ότι είναι πιο εύκολο (και άρα πιο πιθανό) να γίνουμε ένας χυλός όπου δεν ξεχωρίζει ο πιο ικανός (τουλάχιστον σε ορατό μέλλον)αλλά ο πιο σκληρός. Εκτός και αν στο μεταξύ υποστούμε κάποια γονιδιακή αναβάθμιση και αποκτήσουμε αλάνθαστο κριτήριο.
Προσωπικά θεωρώ ότι πίσω από την επιμονή στη βίαιη δράση, υποβόσκει έλλειψη εμπιστοσύνης όχι μόνο στο σύστημα, στο πολιτικό κατεστημένο αλλά κυρίως στους ίδιους μας τους εαυτούς. Δηλαδή, πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να διακρίνουμε ή να αναδείξουμε με δημοκρατικό τρόπο τους ικανούς ή τουλάχιστον τους λιγότερο ανίκανους και αδιάφθορους. Γι΄αυτό και από την αποχή πάμε στο άλλο άκρο. Αυτό μου θυμίζει τον αποτυχημένο εραστή, ο οποίος μετά από σωρεία αποτυχημένων δεσμών και χυλοπιτών, αρχικά λέει ότι δεν του αρέσει καμιά γυναίκα και μετά προσπαθεί να ρίξει όποια βρει με το ζόρι
Κώστα,
ΑπάντησηΔιαγραφήάλλο πράγμα το αποτέλεσμα και άλλο πράγμα η αιτία. Πρέπει να ξεχωριστούν αυτά τα δύο. Και αν το θέλεις, άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη. Η ερώτησή μου ήταν σαφής. Βρες μου μία επανάσταση που να είχε στο πλευρό της όλο τον λαό και δεν είχε δίκιο που έγινε. Εάν υπάρχει κοινωνική αδικία, δεν έχει εργασία, καλή παιδεία κλπ αυτό δεν έχει να κάνει με καμία πολιτική ιδεολογία. Στις επαναστάσεις που ανέφερες, ο λαός ήταν εξαθλιωμένος και δεν επικρατούσε δημοκρατία. Εάν τώρα κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν και στην εφαρμογή απέτυχαν, αυτό έχει να κάνει με τους ανθρώπους που εξουσίασαν τους λαούς μετέπειτα. Όχι όμως με την αιτία για την οποία ο λαός ξεσηκώθηκε. Το δίκιο αυτών των επαναστάσεων δεν χάνεται. Ουδεμία σχέση δεν έχει το πρόβλημα μου...εάν έχω ή δεν έχω δουλειά...εάν έχω ή δεν έχω φαγητό...εάν έχω ή δεν έχω παιδεία...εάν είμαι ή δεν είμαι ελεύθερος με το τι πιστεύω πολιτικά.
Εξάλλου όλες οι ιδεολογίες για τα ίδια ιδανικά μιλάνε. Δηλαδή, εάν όλοι οι αδικημένοι αυτής της εποχής, οι εξαθλιωμένοι ευγενικοί και μη, βγουν στο δρόμο με κόκκινα σφυροδρέπανα θα έχουν λιγότερο δίκιο, από αυτούς που θα βγουν με μπλε πυρσούς;
Και στο κάτω-κάτω χρειάζεται να μου το πουν; Δεν τα ζούμε εμείς οι ίδιοι καθημερινά; Δεν τα γνωρίζουμε; Δεν τα ξέρουμε;
Το πρόβλημα μας ως λαός είναι αυτό ακριβώς. Οι πολιτικές ιδεολογίες. Αυτές μας φέρανε στο σημερινό αδιέξοδο και αποτελούν το πρόβλημα μας. Δεν μπορούμε πια να τις χρησιμοποιήσουμε τώρα ως λύση.
Καιρός να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής!!
Όσον αφορά στο ερώτημα σου, πότε ως λαός κάναμε λαϊκή επανάσταση με επιτυχία, θα σου απαντήσω με ερώτηση:
Πότε οι Γερμανοί κάνανε επανάσταση; Πότε οι άγγλοι κάνανε επανάσταση; Πότε οι Ιταλοί, Ισπανοί, οι Ιάπωνες κάνανε λαϊκές επαναστάσεις; Ελάχιστοι λαοί έχουνε κάνει κοινωνικές επαναστάσεις. Και τελικά τι θεωρείς επιτυχία; Εάν τελικά σφάξανε τους λαούς ή τους αφήσανε να ζήσουν; Τα είπαμε αυτά. Το αποτέλεσμα διαφέρει από την αιτία για την οποία ξεκινήσανε.
Η κοινωνική επανάσταση στην Ελλάδα συντελείται εδώ και κάτι χρόνια. Τώρα βρισκόμαστε στο τέλος της. Και μάλιστα γίνεται με πολύ διακριτικότητα, δημοκρατία, ηρεμία και απαράμιλλη υπομονή από τους πολίτες. Όπως καταλαβαίνεις όμως, αυτά έχουν αρχίσει να εξαντλούνται. Η ανοχή είναι στο όριό της, γιατί τώρα με την κρίση ξεσκεπάζονται όλες οι αλήθειες και μάλιστα σε γρήγορους ρυθμούς. Για αυτό την κρίση πρέπει να την δεις ως το ξεσκέπασμα του ψέμματος.
Αν και δεν μου απάντησες στις ερωτήσεις μου, παρόλα αυτά θα σου δώσω τις απαντήσεις που θέλεις.
Εν΄ολίγις το κίνημα που θα δημιουργηθεί, το ρεύμα, θα είναι ένα κίνημα πέρα από τα γνωστά στερεότυπα ιδεολογικά κινήματα, που όλοι ξέρουμε. Δεν θα έχει να κάνει ούτε με ανακατανομές πλούτου, ούτε με σοσιαλισμούς, καπιταλισμούς ή κουμμουνισμούς. Η Ελλάδα θα γίνει, για άλλη μία φορά, το λίκνο της παγκόσμιας κοινωνίας. Εδώ θα συντελεστούν όλα και από εκεί θα απλωθεί σιγά-σιγά σε όλους τους λαούς.
Για την ώρα ο παλαιός κόσμος παίζει (τρόικα - ΔΝΤ- Γερμανία - Τουρκία) μαζί μας το τελευταίο του χαρτί. Όμως λόγω του μεγάλου μας όπλου θα είναι το κύκνειο άσμα του. Και το μεγάλο όπλο της Ελλάδος είναι αυτό που δεν έχει κανείς άλλος λαός αυτή τη στιγμή στο κόσμο. Είναι το πλεονέκτημα του. Το χάρσιμα και η κατάρα που κουβαλάει πάντα στο DNA του.
Το χάος. Η μαύρη τρύπα του κόσμου.
Φίλε Κώστα έχεις καταλάβει ότι έχουν μπλέξει άσχημα με μας;
Roscovnicoff the gadfly