 |
| Α. Στεργιάδης. Ύπατος Αρμοστής Σμύρνης 1919 |
Βρισκόμαστε σε μία περίοδο ιστορική. Τα μέτρα που εξαγγέλλονται, σχεδόν καθημερινά, συσσωρεύουν οργή, απελπισία και ανασφάλεια στην κοινωνία. Η κομματική-κρατική εξουσία δείχνει το απάνθρωπο και ισοπεδωτικό της πρόσωπο σε όλες τις αποφάσεις της. Αυτό, συν τοις άλλοις , δείχνει και την κατάσταση πανικού στην οποία βρίσκεται. Αυτό ίσως είναι αποτέλεσμα της πλήρης άγνοιας της πραγματικότητας ή της πλήρης ανικανότητας των στελεχών της να σκεφτούν λογικά και με κρίση ή των ευ μεγεθών συμφερόντων που κρύβονται πίσω από τις πράξεις τους ή όλα μαζί.
Η προσωπική μου άποψη είναι, ότι και αν είναι από αυτά τα τρία είναι το ίδιο ηλίθιο. Και η ηλιθιότητα οδηγεί πάντα στην αυτοκαταστροφή. Το μόνο που δεν δέχομαι είναι να με παρασύρουν και μένα μαζί. Για αυτό θα πρέπει να βρεθεί επειγόντως μία λύση. Είναι βέβαιο ότι την λύση δεν θα την δώσουν αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα.
Τα δύο κόμματα εξουσίας αποτελούν το χρόνιο πρόβλημα σε αυτόν τον τόπο. Εάν αποδομηθούν τελειωτικά, αυτό σημαίνει ότι θα βρεθούμε σε μία επώδυνη, αλλά λυτρωτική αλλαγή. Επώδυνη, γιατί μέχρι να αποδομηθούν θα χρειαστούν μεγάλα ποσά ενέργειας για να καμφθούν οι αντιστάσεις τους (δες κομματικοί μηχανισμοί, αντισυνταγματικοί νόμοι στο όνομα του δήθεν δίκαιου πλειοψηφικού συστήματος, διπολικά ψευτοδιλήμματα στους πολίτες κλπ).
Το πως θα γίνει αυτό; Ή με εκλογές ή με λαϊκό ξεσηκωμό. Δυστυχώς η ιστορία έχει δείξει ότι οι μεγάλες αλλαγές δεν γίνανε με εκλογές και αυτό γιατί η δημοκρατία είναι φτιαγμένη από αγνά υλικά. Η δημοκρατία είναι για να συντηρεί την αρμονία, την ελευθερία και όλες τις ευγενικές ανθρώπινες αξίες σε μία κοινωνία. Όταν όμως στην κοινωνία παρατηρούνται μεγάλες διαταραχές από το "set point", τότε ο μόνος τρόπος επαναφοράς της είναι οι βίαιες δράσεις. Οι βίαιες δράσεις όμως είναι και από την πλευρά της εξουσίας, πόσο μάλιστα όταν προέρχεται από "έμπειρα κόμματα" γαλουχημένα να εξουσιάζουν.
Αυτή τη στιγμή απομακρυνόμαστε αυξητικά από το set point της κοινωνικής αρμονίας και μία μικρή δημοκρατική αντίδραση βραχυπρόθεσμα, δεν θα δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Θα κλείσω με ένα ιστορικό γεγονός ως παράδειγμα. Κατά την κατάρρευση του μετώπου στην Μ.Ασία υπήρχε μεγάλος αναβρασμός στην Ελλάδα για ανατροπή του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Δηλαδή ήμασταν έτοιμοι για μία δεύτερη, διαφορετικής υφής, επανάσταση μετά το 21, η οποία στην ουσία καταλάγιασε με την δίκη και την εκτέλεση των 6 στο Γουδί. Την εποχή λοιπόν εκείνη, λίγο πριν την Μικρασιατική Καταστροφή ήταν ύπατος αρμοστής της Σμύρνης, ο Α.Στεργειάδης. Όταν ο Γ.Παπανδρέου τον ρώτησε εάν βλέπει την καταστροφή, εκείνος απάντησε καταφατικά:
"βλέπω την καταστροφή".
-Τότε γιατί δεν ειδοποιείς τον κόσμο να φύγει;
και εκείνος απάντησε:
"Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα".
Η Κυνικότερη δήλωση της εξουσίας ever
Υ.Γ.
Λέτε η προφητεία του Κοσμά του Αιτωλού να βγει αληθινή;
"...θα βάλουν φόρους, αλλά δεν θα προλάβουν να τους μαζέψουν..."
Ενδιαφέρουσα ανάλυση πλην όμως ημιτελής σε ότι αφορά 1) την αυτοκριτική και 2) την διαδικασία «επαναφοράς του set point» της κοινωνίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Καταρχήν η εξουσία –ειδικά η κομματική και κατά προέκταση η κρατική- αποτελεί σε μεγάλο βαθμό δημιούργημα δικό μας. Εμείς στέλναμε στην Βουλή αυτούς που μας βόλεψαν ή θα μας βόλευαν, εμείς γεμίζαμε τις πλατείες στις προεκλογικές συγκεντρώσεις για να ακούσουμε τι άραγε; Ακόμα και αν κάποιος πολιτικός είχε αγνές προθέσεις ήξερε ότι για να εκλεγεί πρέπει να βολέψει κάποιους (=αδικήσει κάποιους άλλους) και να πει ψέματα. Ένα κόμμα για να επανεκλεγεί έπρεπε να δώσει (από δανεικά όπως αποδείχτηκε), να υποσχεθεί, να χωρίσει τους Έλληνες σε αρεστούς και μη. Το σταματήσαμε αυτό πριν να είναι αργά; ΟΧΙ. ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΘΕΛΑΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΑΜΕ (άλλωστε από τα φασόλια θα φτιάξεις φασολάδα όχι παστίτσιο. Όσες φορές (ελάχιστες) κάποιος έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου τον μαυρίζαμε. Έπρεπε να μας πουν οι ξένοι ότι δεν πάμε καλά;
2)Το θέμα δεν είναι να αλλάξουν τα πράγματα αλλά να βελτιωθούν .
Τι θα πει «επώδυνη και λυτρωτική επανάσταση»;
Τι θα πει «επανάσταση» για να επανέλθει το set point; Μήπως ήταν λάθος το ίδιο το set point; Αυτοί που θα «επαναστατήσουν» ή καλύτερα κάποιοι από αυτούς είσαι σίγουρος ότι θέλουν την λυτρωτική αλλαγή, την επαναφορά στις αξίες και την κοινωνική αρμονία; Η σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας έχει αλλάξει και μην είσαι σίγουρος ότι μπορούν να ελεγχθούν οι βίαιες δράσεις που θεωρείς ως αναγκαίες. Πρόσφατα και μικρότερης έκτασης δράσεις απέδειξαν ότι σίγουρα δεν θα είναι αναίμακτες, τα δε θύματα θα είναι μάλλον περισσότερα από τους 6 στο Γουδί και χωρίς δίκη.
Αν λοιπόν έχουμε μια ΚΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, προσπαθούμε να σβήσουμε το ΚΑΚΗ και όχι το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Υ.Γ: Το ρόλο του Κεμάλ πάντως τον διεκδικούν πολλοί και μην τους ψάχνεις πολύ μακριά