Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα

Επειδή σήμερα, έτσι όπως άνοιξα και ένα email  ενός φίλου μου, με πέτυχε σε μία ποιητική διάθεση, θα αφιερώσω "τραγουδιστά" τα όσα αισθάνομαι.

Η επικριτική, κοροϊδευτική, περίεργη και γεμάτη αηδία διάθεση για την εποχή, τον τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε, για αυτά που θα έρθουν, για αυτούς που αγωνίζονται, για τους μικρούς και τους χαμένους, για αυτούς που δεν το βάζουν κάτω, όλα αυτά που μας προβληματίζουν και μας κάνουν ανασφαλείς...
για όλα τα παραπάνω και για όλους αυτούς, αφιερώνω μερικά τραγουδάκια με νόημα.


Ξεκινάμε με το θαύμα που βουλιάζει. Το θαύμα της ανάπτυξης και της ευημερίας.


Μας πείσανε οι τελευταίοι ότι θα γίνουμε πρώτοι και πήρανε αυτοί την πρωτιά και εμείς παραμείναμε στον πάτο. Γιατί θέλαμε να ζήσουμε μία ζωή χαρισάμενη, όπως "κατά Ιωάννη Μ." λέει το τραγούδι


Αλλά δεν φταίνε αυτοί που γίνανε τρανοί και σπουδαίοι


Ούτε αυτοί, που τους αφήσαμε να ελέγχουν τη ζωή μας, αυτοί που έχουν άποψη για όλα, αυτοί που τους είχαμε για πρότυπο για μας και τα παιδιά μας


Τώρα όμως που κατάλαβα το λάθος μου, ζητάω ταπεινά συγγνώμη από τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για να είμαι ελεύθερος (στο πνεύμα και τη ζωή), τους ανθρώπους που πρόσφεραν, που άξιζαν και τους παραμέρισα για να ζήσω με μια δήθεν "πιότητα"


Έτσι θα υποστώ τις συνέπειες των πράξεών μου. Θα σταυρωθώ και θα ξεκινήσω από την αρχή. Από χαμηλά. Και στο τέλος όταν θα είμαι χαμένος θα τα πάρω όλα


Γιατί δεν φοβάμαι πια. Δεν έχω τίποτα να χάσω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ!!