Πολλές φορές τα διλήμματα "σερβιρίζονται" με πολύ συναισθηματισμό προς το θύμα, τόσο ώστε να φανεί ως δίλημμα. Για παράδειγμα, όταν ο θύτης (π.χ. ένας κλέφτης) αναφέρεται στο θύμα του με το δίλημμα: "Τα λεφτά ή τη ζωή σου", στην ουσία δεν υπάρχει δίλημμα. Γιατί εάν επιλέξεις το δεύτερο, πάλι τα λεφτά σου θα πάρει. Επομένως το δίλημμα όταν το ξεγυμνώσεις από συναισθηματισμούς, τότε γίνεται προσταγή. "Τα λεφτά σου εδώ και τώρα".
Μετά είναι και το άλλο. Ο "διλημματίας" έχει την τάση να νομίζει ότι μόνο αυτές τις δύο επιλογές έχει. Ειδικά εάν έχει αναπτύξει πολύ το θυμικό μέρος του εγκεφάλου του και λιγότερο το λογικό κομμάτι. Αυτό τον οδηγεί σε ένα αδιέξοδο και αναγκάζεται να επιλέξει μεταξύ των επιλογών του διλήμματος-ερωτήματος. Κάτι σαν Ευρώ ή Δραχμή. Συνήθως τα "φθηνοδιλήμματα" έχουν δύο επιλογές γιατί εάν προστεθούν παραπάνω ερωτήσεις, αυτοαναιρούνται και αυτόματα παύουν να υφίστανται ως διλήμματα. Γίνονται κάτι σαν test με multiple choice. Όσο αυξάνεις τις επιλογές του διλήμματος, τόσο το δίλημμα συρρικνώνεται και στο τέλος εξαφανίζεται.
Έτσι λοιπόν, για να πάμε και στα καθ' υμάς, αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε, μια και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι στυγνά λογικοί ή στυγνά θυμικοί, είναι να απαιτήσουμε από το θύτη περισσότερες επιλογές στο "δίλημμά" μας. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση του εθνικού διλήμματος ή μάλλον των εθνικών διλημμάτων, όπως: Ευρώ-Δραχμή, ΕΕ-εκτός ΕΕ, Μνημόνιο-Χρεωκοπία και ίσως και άλλα πολλά με συναφές περιεχόμενο ή ουσία, το "ψευτοδίλημμα" γίνεται προσταγή: "Τα λεφτά σας εδώ και τώρα για να τελειώνουμε με σας και να πάμε στους επόμενους".
Έτσι λοιπόν το ερώτημα που θα πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας, είναι:
"Πως θα απαιτήσουμε από το "σύστημα-θύτης" να μας δώσει περισσότερες επιλογές;"
Αυτό, λοιπόν είναι το ερώτημα που θα πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας. Αυτό είναι το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουμε, λίγο πριν πάμε να ψηφίσουμε. Κανένα άλλο ερώτημα δεν θα πρέπει να μας απασχολεί. Κανένα ψευτοδίλημμα πια. Όσες περισσότερες επιλογές, όσες περισσότερες ευκαιρίες έχει μία κοινωνία, τόσο οι άνθρωποι γίνονται καλύτεροι. Η αύξηση των επιλογών οδηγεί στην προσωπική ελευθερία του ατόμου, αλλά και της ομάδας, της κοινωνίας και ενός έθνους.
Πως θα απαιτήσουμε από τους δανειστές μας να μας δώσουν περισσότερες επιλογές;
Πως θα απαιτήσουμε από την ΕΕ, από την Γερμανία, από τους δυνάστες να μας δώσουν περισσότερες επιλογές; Η απάντηση είναι εξίσου απλή:
Θ Α Α Π Α Ι Τ Η Σ Ο Υ Μ Ε !
- Απαιτούμε λογιστικό έλεγχο του χρέους για να δούμε ποιος χρωστάει, τι χρωστάει, πόσο χρωστάει και γιατί τα χρωστάει. Ο υπαίτιος πληρώνει για όλους τους εξαθλιωμένους. Ο τοκογλύφος δεν παίρνει άλλα.
- Απαιτούμε τη σεισάχθεια στα χαμηλά στρώματα. Ο φιλότιμος μη έχων, μηδενίζει.
- Απαιτούμε γεωμετρική ισότητα στις αποφάσεις, ειδικά όταν πρόκειται για φοροεισπρακτικά μέτρα. Τέρμα πια η ισοπέδωση με την έμμεση ή άμεση φορολογία. Ο έχων πληρώνει.
- Απαιτούμε απλή αναλογική ή δημοκρατικότερο εκλογικό νόμο (βλέπε πρόταση εδώ). Αύξηση των επιλογών και στην πολιτική
- Απαιτούμε ανεξαρτησία και ελευθερία. Τέλος πια στα παράθυρα, στα φίλτρα και στις εξαιρέσεις των νόμων και των επιδοτήσεων. Ο έχων την καλύτερη ιδέα επιδοτείται.
- Θέτουμε κόκκινες γραμμές. Η ζωή μας είναι πάνω από τα τραπεζογραμμάτια, το χρήμα και τα επιτόκια.
- Απαιτούμε με κάθε παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων (οικονομικά, πολιτικά) την εφαρμογή των παγκόσμιων νομοθεσιών και αρχών (ΟΗΕ) και προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την λύση των διενέξεων. Ο παραβάτης διεθνής ή εθνικός τιμωρείται.
- Απαιτούμε φορολόγηση των Χρηματιστηριακών συναλλαγών. Τέλος οι φούσκες χωρίς αντίκρυσμα.
- Απαιτούμε την άρση του απορρήτου των καταθέσεων εσωτερικού-εξωτερικού. Οι δηλώσεις στην εφορία διασταυρώνονται. Ο δηλωσίας ψεύτης τιμωρείται.
- Δήμευση της περιουσίας, όσων φοροδιαφεύγουν με τεράστια ποσά. Τέλος η διασπάθιση του δημόσιου και του ιδιωτικού χρήματος. Μένουμε Ελλάδα. Αλλιώς αν δεν μας αρέσει μετακομίζουμε στα νησιά Κεϊμάν.
- Δήμευση της περιουσίας και κατάργηση της Ελληνικής ιθαγένειας όσων επιχειρηματιών κλέβουν, φοροδιαφεύγουν και συν τοις άλλοις θέλουν να κλείσουν και το εργοστάσιο τους. Απαγόρευση εισόδου στην χώρα. Ας τελειώνουμε με τους ψευτοεπενδυτές.
- Δεν σκύβουμε ποτέ (υπάρχει πρόβλημα πια στην μέση από τα πολλά σκυψίματα).
- Δεν λέμε ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ.
- Δίνουμε εμείς τις λύσεις. Τέλος πια η ανακάλυψη του τροχού. Η βιβλιοθήκη της ιστορίας μας είναι γεμάτη με ιδέες και τρόπους. Το μυαλό μας δεν το χρησιμοποιούμε μόνο για το πως θα εισπράξουμε περισσότερο χρήμα.
- Δεν ξεπουλάμε τίποτα προσοδοφόρο και γεωστρατηγικά ισχυρό για την χώρα. Τέρμα οι διαπραγματεύσεις. Εάν θέλεις να ζήσεις σε βάρος ενός έθνους, τότε ζήσε απλά χωρίς εμάς. Δεν σου το απαγορεύσαμε ποτέ.
- Αναγκάζουμε τους επιχειρηματίες να γίνουν πατριώτες. Εάν η χώρα διαθέτει τις Α' ύλες που χρειάζεται η επιχείρηση, το 10% θα το αγοράζει από τον τόπο της. Εάν χρειαστεί το ποσοστό θα ανεβαίνει. Κίνητρο στον επιχειρηματία για επένδυση σε Ελληνικές Α' ύλες. Στόχος είναι να παράγονται όλα εδώ με Ελληνικές Ά ύλες. Ασύγκριτη ποιότητα και πιστότητα παγκοσμίως στα προϊόντα μας.
- Δίνουμε προτεραιότητα και κίνητρα σε Έλληνες επενδυτές να επενδύσουν στη χώρα. Εάν είναι να εξαγοραστεί κάποιο κομμάτι του κράτους...Εδώ είμαστε. Δεν λέμε όχι στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Έχεις τα "κότσια" Έλληνα επιχειρηματία να συντηρήσεις και να λειτουργήσεις τον ΟΤΕ, την ΔΕΗ κλπ, σεβόμενος τους νόμους και τους ανθρώπους αυτής της χώρας; Απελευθερωμένα είναι όλα πια.
- Απαιτούμε καλύτερους βουλευτές. Οι επιλογή μας να μην γίνεται ανάμεσα στους χειρότερους, αλλά ανάμεσα στους καλύτερους. Αξιολόγηση των βουλευτών, όπως και όλων των δημοσίων υπαλλήλων, εάν έχουν τις ικανότητες (λογική σκέψη, προϋπηρεσία στην ειδικότητά τους, βαθμό απολυτηρίου, στρατό κλπ, όλα όσα γίνονται και στους πολίτες όταν προκηρύσσεται μία δημόσια θέση)
- Αναγκάζουμε τις πολυεθνικές να μας σέβονται. Κατοικοεδρεύεις σε μία χώρα και από αυτή κερδίζεις; Σεβασμός και Έλεγχος.
- Απαιτούμε ελεύθερη αγορά και όχι ελεύθερη ασυδοσία.
- Απαιτούμε γενικώς να αλλάξει ο κόσμος όλος.
και το σημαντικότερο Δ Ε Ν Φ Ο Β Ο Μ Α Σ Τ Ε. Δεν μας νοιάζει εάν μας απειλούν και αν θέλουνε να μας απομονώσουν. Δεν είμαστε πλέον μόνοι σε αυτόν τον κόσμο. Όλος ο πλανήτης αλλάζει. Έχουμε και άλλους λαούς δίπλα μας. Είμαστε άξιοι, έχουμε μυαλό και μπορούμε να αλλάξουμε και τον κόσμο εάν το θελήσουμε. Στην χώρα μας τίποτα δεν λείπει για να ζήσει με αξιοπρέπεια. Αυτό που της λείπει είναι μία πολιτική δύναμη, η οποία θα οδηγηθεί από τον λαό για να απαιτήσει αλλαγές.
Όχι πια στα τετριμένα, στα συμβατικά, στις παλιές κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές συνταγές. Κάθε αλλαγή θα είναι επώδυνη, ίσως και οδυνηρή. Γιατί τόσο καιρό όταν βρίσκεσαι κλεισμένος σε μία σπηλιά μέσα στο σκοτάδι και ξαφνικά βγεις στον αέρα και στο φως θα υποφέρεις, αλλά θα δεις το φως το αληθινό, την πραγματική ευημερία και την ζωή (για όσους δεν γνωρίζουν για τον μύθο του Σπηλαίου του Πλάτωνα μπορούν να ανατρέξουν εδώ. Yπάρχει και επεξηγηματικό βιντεάκι).
Για αυτό λοιπόν και για τα πάμπολλα επιχειρήματα που μπορώ να παραθέσω, θα θέσω κι εγώ το δίλημμά μου και θα μετατραπώ αυτοβούλως και αβασάνιστα από θύμα σε θύτης.
Δημήτρη, πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση αλλά με προβλημάτισε η τελευταία φράση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μετατροπή και μάλιστα αβασάνιστη και αυτόβουλη του θύματος σε θύτη, ουσιαστικά αποτελεί την περιφραστική απόδοση της λέξης "αυτοδικία". Αν αυτό θεωρηθεί ως η μοναδική επιλογή ενός θύματος, τότε ο οποιοσδήποτε μπορεί για το οτιδήποτε να αυτοδικήσει, δηλαδή να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Με αφορμή τα σκίτσα που έχεις εντάξει στο κείμενο έχω να πω κάποια πράγματα.
1)Θεωρώ ότι τα πάντα στη ζωή δεν είναι ένα δίλημμα, πολλές φορές υπάρχουν και άλλες επιλογές. Εσχάτως, η ανατέλουσα νέα πολιτική δύναμη προσπαθεί να μας πείσει ότι αποτελεί ντε και καλά το "εμείς" και όλοι οι υπόλοιποι είναι το "αυτοί". Προσωπικά, δεν είμαι λάτρης των μονοδρόμων ειδικά αν δεν ξέρω που οδηγούν και ποιος είναι ο οδηγός του οχήματος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, υπάρχουν πολλοί οδηγοί εκ των οποίων εμείς βλέπουμε τους πιο καλούς και εμφανίσιμους. Ποιοι είναι οι "άλλοι" που δεν ξέρουμε και που θα μας πάνε όταν επιβιβαστούμε ποιος ξέρει; Και εδώ έρχεται να κουμπώσει το σκιτσάκι με τον Δούρειο Ίππο. Ποιοι κρύβονται στην κοιλιά του;
Επιτέλους ας μας είμαστε μια φορά προσεκτικοί με αυτούς που γαργαλάνε ευχάριστα τα αυτιά μας και θολώνουν το μυαλό μας
Μη σε τρομάζει τίποτα. Και άξιοι είμαστε και θα τα καταφέρουμε, όπως τα καταφέραμε τόσα χρόνια. Τα διλήμματα είναι για να τρομάζουν. Το αβασάνιστα είναι το αβασάνιστο των πράξεών αυτών που θέλουν να με εξαθλιώσουν υπογράφοντας αβασάνιστα μνημόνια, νομοθετήματα για φοροχαράτσια κλπ. και το αυτοβούλως σημαίνει ότι είμαι ελεύθερος άνθρωπος που έχει τις επιλογές και να πάρει τις αποφάσεις του για ένα καλύτερο μέλλον, για μια ζωή με αξίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λάθος που κάνεις, όπως και πολλοί φίλοι μου είναι ότι είμαστε σε θέση να δούμε το σωστό πια, κρίνοντας από κάτι που δεν το ξέρουμε, ενώ το παλιό που μας έχει δείξει το πραγματικό του πρόσωπο του δίνουμε συγχωροχάρτι. Έχουμε γίνει πολύ ευαίσθητοι και διορατικοί ξαφνικά μετά τις εκλογές!
Όχι συγχωροχάρτι συνάδελφε! Δοκιμή και σφάλμα δεν το έμαθες στην σχολή;
Φοβάσε την χρεοκοπία και δεν φοβάσε την οδύνη του μέλλοντος των παιδιών σου; Φοβάσε τον Τσίπρα και δεν σε φοβίζει που θα ξαναβγούν πάλι αυτοί για να σου τα πάρουν όλα μαζί με την αξιοπρέπεια σου; Φοβάσε την αριστερά και δεν σε έχει φοβίσει η Μέρκελ που σιγοντάρει τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο;
Φοβάσε ότι θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα σου πάρουν το σπίτι και δεν σε φοβίζει που θα σε απολύσουν, θα σου μειώσουν τον μισθό σου κι άλλο, την άδειά σου, τα δικαιώματά σου στην εργασία;
Για να πας σε μια κοινωνία με επιλογές πρέπει να ξεμπερδεύεις με αυτούς μια και καλή. Για αυτό υπάρχει αυτό το "δίλημμα". Ο χρόνος τους τελείωσε. Έτσι λοιπόν για όλα αυτά και για τα επόμενα που θα έρθουν...
Ζήτω ο Newton και ο Raphson!